پايگاه مقاومت و انجمن اسلامی شهدای پارس خزر

امام علی ‌بن موسی‌الرضا (علیه السلام) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام می‌باشند.ایشان در سن ۳۵ سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام رواداشتند و سر انجام مأمون عباسی ایشان را در سن ۵۵ سالگی به شهادت رساند.

 

---

* لقب امام رضا علیه السلام

نام اصلی امام هشتم علی بن موسی علیه السلام است لقب یا نام مشهور آن حضرت رضا علیه السلام می باشد. درباره علت نام گذاری آن حضرت به رضا علیه السلام چنین گفته اند: «او را رضا ملقب گردانیده اند برای آن که پسندیده خدا بود در آسمان و پسندیده رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم و ائمه علیه السلام بود در زمین برای امامت». وجه دیگری که برای آن بیان داشته اند این است که «آن حضرت به رضای پروردگار راضی بود و این خصلت ارزشمند را که مقامی بالاتر از مقام صبر است، به طور کامل داشت».
* امامت امام رضا علیه السلام

در سال ۱۸۳ ق با شهادت امام موسی کاظم علیه السلام ، امامت امام رضا علیه السلام شروع شد. آن حضرت ۳۵ سال بیشتر سن نداشت که زمام امور امامت را به دست گرفت و هدایت و راهنمایی فکری و اعتقادی جامعه اسلامی را عهده دار شدند. امام موسی کاظم علیه السلام در فرصت های مختلف به معرفی امام رضا علیه السلام به عنوان امام و وصی بعد از خود می پرداخت و از یاران و شاگردان خود بر این امر مهم گواهی می گرفت. مدت امامت آن حضرت بیست سال طول کشید که هفده سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان سپری شد.

امام رضا ۲۰ سال امامت را بر عهده داشت که با خلافت هارون الرشید (۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون (۵ سال) همزمان شد.

دوران حیات و امامت حضرت امام رضا (ع)، دوران اوج‌گیرى گرایش مردم به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و گسترش پایگاه‌هاى مردمى خاندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.
* نحوه شهادت امام رضا (ع)

با اوج‌گیری تمایلات مردم به امام هشتم شیعیان جهان (ع)، مامون خلیفه عباسی با دسیسه چینی، ایشان را مسموم و شهید کردند.

شهادت امام رضا ع

در مورد چگونگی شهادت امام رضا (ع)، دو روایت آمده است:

آب انار مسموم

عبد اللَّه بن بشیر نقل می‌کند: مأمون به من دستور داد تا ناخن‌هایم را بیش از حد معمول بلند کنم و در این مورد به کسی هم چیزی نگویم. من نیز چنان کردم. روزی مرا خواست و چیزى شبیه به تمر هندى به من داد و گفت: «این را با دو دست خود خوب بمال و ورز بده»، من نیز چنان کردم. سپس برخاست و مرا تنها گذاشت و نزد حضرت رضا (علیه السّلام) رفت و گفت: «حال شما چگونه است؟»، فرمود: «امیدوارم امروز بهتر شوم»، مأمون گفت: «من نیز بحمداللَّه امروز خوبم»، سپس مامون پرسید: «آیا امروز پرستاران و خدمتگزاران خدمت شما رسیده اند؟» حضرت فرمود: «نه»، مأمون قیافه‌ای خشمناک به خود گرفت و بر سر خادمان خود فریاد زد.

مأمون سپس گفت: «همین الآن آب انار را بگیر و بخور که براى رفع این بیمارى چاره‌ای جز خوردن آن نیست»، عبداللَّه بن بشیر می‌گوید: مأمون به من گفت: «براى ما انار بیاور»، من هم آوردم، بعد مأمون رو کرد به من و گفت: «با دست خود آن را فشار بده و آبش را بگیر» من هم این کار را کردم، و مأمون آن آب انار را با دست خود به حضرت رضا (علیه السلام) خورانید و همان باعث شهادت حضرتش شد. ایشان پس از نوشیدن آن آب انار مسمومی که مأمون به او نوشانید دو روز بیشتر زنده نبودند.

انگور آغشته به سَمّ

از محمد بن جَهْم‌ نقل شده که امام رضا (علیه السلام) به انگور علاقه‌مند بود. زمانی که مأمون قصد قتل او را کرد، مقدارى انگور براى آن حضرت تهیه کردند و چند روز با سوزن‌هاى زهر آلود که به کاری‌ترین زهرها آلوده شده بودند حبه‌های آن را آلوده به سمّ کردند. آنگاه آن‌ها را حضور امام رضا (علیه السلام) آوردند. حضرت رضا (علیه السلام) پس از تناول انگور زهر آلود رنجور شده و بدین وسیله به شهادت رسید.

اباصلت هروی می‌گوید: وقتی مأمون از محضر امام (علیه السلام) خارج شد من داخل شدم. همین که حضرت مرا دید به من فرمود: «یَا أَبَا الصَّلْتِ قَدْ فَعَلُوهَا»، اباصلت! بالاخره کارخودشان را کردند. اباصلت در ادامه می‌گوید: «بعد از این جمله شنیدم که حضرت شروع به حمد و ستایش الهی کرد».
* دفن شبانه و مظلومانه امام رضا علیه السلام

مردم و دوستداران آن امام وقتی که خبر شهادت حضرت را شنیدند ازدحام کردند و گفتند که مأمون با نیرنگ امام علیه السلام را کشته است. مأمون شخصی را نزد مردم فرستاد و گفت تشییع جنازه به فرصتی دیگر موکول شده است. مأمون از ترس این که آشوبی برپا شود مردم را با این ترفند متفرق کرد و دستور داد جنازه آن حضرت را شبانه غسل دادند و به خاک سپردند.

مردم ایران اسلامی در شب و روز سالروز شهادت حضرت امام رضا (ع) با حضور در حسینیه‌ها، مساجد، حرم مطهر ایشان در مشهد (شمال شرق ایران) و حرم مطهر حضرت معصومه (س) در شهر مقدس قم(جنوب تهران)، عزاداری می‌کنند.

پخش زنده و مستقیم تصاویر ضریح مطهر حضرت رضا علیه السلام

زیارت نامه امام رضا(ع) با نوای فرهمند

بدان که براى آن بزرگوار زیارات چندى نقل شده و زیارت مشهور آن حضرت زیارتى است که در کتب معتبر مذکور است و به شیخ جلیل القدر محمّد بن حسن بن ولید که از مشایخ جناب صدوق است منسوب کرده ‏اند و از کتاب«مزار»ابن قولویه معلوم مى‏ شود که از ائمه علیهم السّلام روایت شده و کیفیّت آن موافق کتاب من لا یحضره الفقیه چنان است که:

چون زیارت قبر امام رضا علیه السّلام را در طوس قصد کنى،پیش از آنکه از خانه بیرون روى غسل کن،و وقتى که غسل مى‏کنى بگو:

اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی وَ طَهِّرْ لِی قَلْبِی وَ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِی مِدْحَتَکَ وَ الثَّنَاءَ عَلَیْکَ

فَإِنَّهُ لا قُوَّهَ إِلا بِکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِی طَهُورا وَ شِفَاءً

خدایا مرا پاک کن،و دلم را پاک گردان،و سینه‏ام را بگشا،و مدح و ثناى خودت را بر زبانم جارى‏ ساز،که نیرویى نیست جز به تو.خدایا این غسل را برایم پاک کننده و شفابخش قرار ده.

و در وقت بیرون رفتن از خانه مى‏گویى:

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ حَسْبِیَ اللَّهُ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِلَیْکَ

تَوَجَّهْتُ وَ إِلَیْکَ قَصَدْتُ وَ مَا عِنْدَکَ أَرَدْتُ

به نام خدا و با خدا و به سوى خدا،و به جانب فرزند رسول خدا خدا مرا بس است،بر خدا توکّل نمودم.خدایا به سوى تو رو نمودم،و به جانب تو قصد کردم،و آنچه را نزد توست‏ خواستم.

چون بیرون رفتى بر در خانه خود بایست و بگو:

اللَّهُمَّ إِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی وَ عَلَیْکَ خَلَّفْتُ أَهْلِی وَ مَالِی وَ مَا خَوَّلْتَنِی وَ بِکَ وَثِقْتُ فَلا تُخَیِّبْنِی

یَا مَنْ لا یُخَیِّبُ مَنْ أَرَادَهُ وَ لا یُضَیِّعُ مَنْ حَفِظَهُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ [وَ آلِهِ‏] وَ احْفَظْنِی

بِحِفْظِکَ فَإِنَّهُ لا یَضِیعُ مَنْ حَفِظْتَ

خدایا رویم را به سوى تو کردم،و به امید تو پشت‏ سر گذاشتم خاندان و مال و آنچه را به من بخشیدى،و به تو اعتماد کردم،پس مرا محروم مکن،اى آن‏که هرکه او را قصد کند محرومش‏ نسازد،و کسى را که حفظ کرد تباهش نسازد،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و مرا به نگهدارى‏ات نگاهدار،که هرکه را تو حفظ کردى‏ تباه نشود.

چون به سلامت رسیدى ان شاء اللّه،هرگاه خواستى به زیارت بروى غسل کن و وقتى که غسل مى‏کنى بگو:

اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی وَ طَهِّرْ لِی قَلْبِی وَ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِی مِدْحَتَکَ وَ مَحَبَّتَکَ وَ

الثَّنَاءَ عَلَیْکَ فَإِنَّهُ لا قُوَّهَ إِلا بِکَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوَامَ دِینِی التَّسْلِیمُ لِأَمْرِکَ وَ الاتِّبَاعُ لِسُنَّهِ نَبِیِّکَ

وَ الشَّهَادَهُ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِی شِفَاءً وَ نُورا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

خدایا مرا پاک کن،و دلم را پاک گردان،و سینه‏ام را بگشا،و مدح و و محبّت و ثنایت را بر زبانم جارى ساز،که نیوزیى جز به تو نیست،به یقین دانستم که پایه‏ و اساس دین من تسلیم بودن به فرمان تو،و پیروى از راه و رسم پیامبرت،و گواهى بر تمام خلق توست.خدایا این‏ این غسل را براى من شفا و نور قرار ده،که تو بر چیز توانایى

پس پاکیزه ‏ترین جامه‏ هاى خویش را بپوش و با پاى برهنه به آرامى و وقار راه برو، و دلت به یاد خدا باشد، و اللّه اکبر و لا اله الاّ اللّه و سبحان اللّه و الحمد للّه بگو، و گامهاى خود را کوتا بردار،و زمانى‏که وارد روضه مقدّسه شوى بگو:

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا

شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّ عَلِیّا وَلِیُّ اللَّهِ

به نام خدا،و با خدا،و بر آیین رسول خدا،درود خدا بر او و خاندانش،گواهى مى‏دهم که‏ معبودى جز خدا نیست،و شریکى براى او نیست،و گواهى مى‏دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست،و اینکه على ولىّ خداست‏

آنگاه به نزد ضریح برو و قبله را پشت سر خود قرار بده و روبروى آن حضرت بایست و بگو:

أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنْ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَوَّلِینَ

وَ الْآخِرِینَ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ نَبِیِّکَ وَ

سَیِّدِ خَلْقِکَ أَجْمَعِینَ صَلاهً لا یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَیْرُکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ

بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَبْدِکَ وَ أَخِی رَسُولِکَ الَّذِی انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِیا لِمَنْ شِئْتَ مِنْ

خَلْقِکَ وَ الدَّلِیلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاتِکَ وَ دَیَّانَ [دَیَّانِ‏] الدِّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَ [فَصْلِ‏] قَضَائِکَ

بَیْنَ خَلْقِکَ وَ الْمُهَیْمِنَ [الْمُهَیْمِنِ‏] عَلَى ذَلِکَ کُلِّهِ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.

گواهى مى‏دهم که معبودى جز خدا نیست،یگانه است و شریکى برایش نمى‏باشد،و گواهى مى‏دهم که محمّد بنده و رسول اوست،و اینکه او آقاى پیشینیان و پسینیان،و آقاى پیامبران و رسولان است.خدایا درود فرست بر محمّد بنده و رسول و پیامبر و آقاى تمام آفریدگانت،درودى که نیروى شمردن آن را کسى جز تو نداشته باشد.خدایا درود فرست بر امیر مؤمنان على بن ابیطالب بنده‏ات و برادر رسولت،آن وجود مبارکى که او را به علم خود برگزیدى،و براى هرکه از بندگانت خواستى او را راهنما قرار دادى،و دلیل بر وجود پیامبرى که او را با رسالتهایت برانگیختى‏ و او را به عدالتت داور دین و فیصله‏بخش حکم خود در میان بندگانت نهادى،و بر تمام اینها مسلّط نمودى،سلام‏ و رحمت و برکات خدا بر او باد.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى فَاطِمَهَ بِنْتِ نَبِیِّکَ وَ زَوْجَهِ وَلِیِّکَ وَ أُمِّ السِّبْطَیْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ

شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ الطُّهْرَهِ الطَّاهِرَهِ الْمُطَهَّرَهِ التَّقِیَّهِ النَّقِیَّهِ الرَّضِیَّهِ الزَّکِیَّهِ سَیِّدَهِ نِسَاءِ أَهْلِ

الْجَنَّهِ أَجْمَعِینَ صَلاهً لا یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَیْرُکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ

سِبْطَیْ نَبِیِّکَ وَ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ الْقَائِمَیْنِ فِی خَلْقِکَ وَ الدَّلِیلَیْنِ عَلَى مَنْ بَعَثْتَ

[بَعَثْتَهُ‏] بِرِسَالاتِکَ وَ دَیَّانَیِ الدِّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَیْ قَضَائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَ.

خدایا درود فرست بر فاطمه دختر پیامبرت،و همسر ولىّ‏ات،و مادر دو فرزندزاده پیامبره،حسن و حسین،دو سرور جوانان اهل بهشت،آن بانوى پاک و پاکیزه و پاک گشته‏ و بى‏عیب و پسندیه و زکیّه،سرور بانوان همه اهل بهشت،درودى که توان شمردن آن را کسى جز تو نداشته باشد.خدایا درود فرست بر حسن و حسین،دو فرزندزاده پیامبرت،و دو سرور جوانان اهل بهشت،دو قیام کننده در میان بندگانت،و دو راهنما بر وجود پیامبرى که او را به رسالتهایت برگزیدى‏ و دو داور دین به دادگرى و دو فیصله‏بخش حکم خود در میان بندگانت.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَبْدِکَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِکَ وَ الدَّلِیلِ عَلَى مَنْ بَعَثْتَ

بِرِسَالاتِکَ وَ دَیَّانِ الدِّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلِ قَضَائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَ سَیِّدِ الْعَابِدِینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ

بْنِ عَلِیٍّ عَبْدِکَ وَ خَلِیفَتِکَ فِی أَرْضِکَ بَاقِرِ عِلْمِ النَّبِیِّینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ

الصَّادِقِ عَبْدِکَ وَ وَلِیِّ دِینِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِکَ أَجْمَعِینَ الصَّادِقِ الْبَارِّ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى

مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَبْدِکَ الصَّالِحِ وَ لِسَانِکَ فِی خَلْقِکَ النَّاطِقِ بِحُکْمِکَ [بِحِکْمَتِکَ‏] وَ الْحُجَّهِ

عَلَى بَرِیَّتِکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى عَبْدِکَ وَ وَلِیِّ دِینِکَ الْقَائِمِ

بِعَدْلِکَ وَ الدَّاعِی إِلَى دِینِکَ وَ دِینِ آبَائِهِ الصَّادِقِینَ صَلاهً لا یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَیْرُکَ اللَّهُمَّ

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَبْدِکَ وَ وَلِیِّکَ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ وَ الدَّاعِی إِلَى سَبِیلِکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى

عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ وَلِیِّ دِینِکَ .

خدایا درود فرست بر على بن الحسین‏ بنده قیام کننده در میان بندگانت،و راهنما بر پیامبرى که او را به رسالتهایت برگزیدى،و داور دین به دادگرى‏ و فیصله‏بخش حکم خود در میان بندگانت،سرور بندگى‏کنندگانت.خدایا درود فرست بر محمّد بن على بنده و خلیفه‏ات در زمین،شکافنده دانش پیامبران.خدایا درود فرست بر جعفر بن محمّد صادق،بنده‏ و ولى دینت،و حجّت بر همه بندگان،آن راستگوى نیکوکار.خدایا درود فرست بر موسى‏ بن جعفر،بنده‏ش ایسته‏ات،و زبانت در بین بندگانت،آن گویاى به قانون و فرمانت و حجّت بر مخلوقاتت.خدایا درود فرست بر على بن موسى الرضا،آن پسندیده پیشگاهت و بنده و ولىّ دینت،قیام کننده به‏ دادگرى و دعوت‏کننده به سوى دین تو،و دین پدران راستگویش،درودى که توان شمردن آن را کسى جز تو نداشته باشد.خدایا درود فرست بر محمّد بن على بنده و ولىّ‏ات قیام کننده به امرت،و دعوت کننده به راهت‏ خدایا درود فرست بر على بن محمّد بنده و ولىّ دینت.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَامِلِ بِأَمْرِکَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِکَ وَ حُجَّتِکَ الْمُؤَدِّی عَنْ نَبِیِّکَ

وَ شَاهِدِکَ عَلَى خَلْقِکَ الْمَخْصُوصِ بِکَرَامَتِکَ الدَّاعِی إِلَى طَاعَتِکَ وَ طَاعَهِ رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ

عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حُجَّتِکَ وَ وَلِیِّکَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِکَ صَلاهً تَامَّهً نَامِیَهً بَاقِیَهً

تُعَجِّلُ بِهَا فَرَجَهُ وَ تَنْصُرُهُ بِهَا وَ تَجْعَلُنَا مَعَهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِحُبِّهِمْ وَ

أُوَالِی وَلِیَّهُمْ وَ أُعَادِی عَدُوَّهُمْ فَارْزُقْنِی بِهِمْ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ اصْرِفْ عَنِّی بِهِمْ شَرَّ الدُّنْیَا وَ

الْآخِرَهِ وَ أَهْوَالَ یَوْمِ الْقِیَامَهِ.

خدایا درود فرست بر حسن بن على‏ عمل کننده به فرمانت،قیام کننده در میان بندگانت،و حجّت که ادا کننده بود از طرف پیامبرت،و گواهت بر بندگانت اختصاص یافته به کرامتت،دعوت کننده به طاعتت و طاعت رسولت،درودهایت بر همه آنان باد خدایا درود فرست بر حجّت و ولىّ‏ات،قیام کننده در میان بندگانت،درودى کامل،روینده،پایدار که به آن درود در گشایش امرش شتاب کنى،و به آن یارى‏اش نمایى،و ما را در دنیا و آخرت با او قرار دهى.خداى من به محبّت ایشان به تو تقرّب مى‏جویم‏ و دوست دارم دوست ایشان را،و دشمن دارم دشمن آنان را،پس به حق آنان خیر دنیا و آخرت را نصیبم کن،و شرّ دنیا و آخرت و هراسهاى روز قیامت را از من بازگردان.

سپس نزد سر آن حضرت مى‏ نشینى و مى‏ گویى:

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّهَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَمُودَ الدِّینِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ صِفْوَهِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ

اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِسْمَاعِیلَ ذَبِیحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ

یَا وَارِثَ مُوسَى کَلِیمِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِیسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ

اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ وَلِیِّ اللَّهِ وَ وَصِیِّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا

وَارِثَ فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ،

سلام بر تو اى ولىّ خدا،سلام بر تو اى حجّت خدا،سلام بر تو اى نور خدا در تاریکیهاى زمین،سلام بر تو اى ستون دین،سلام بر تو اى وارث آدم برگزیده‏ خدا،سلام بر تو اى وارث نوح پیامبر خدا،سلام بر تو اى وارث ابراهیم دوست خدا سلام بر تو اى وارث اسماعیل قربانى خدا،سلام بر تو اى وارث موسى همسخن خدا سلام بر تو اى وارث عیسى روح خدا،سلام بر تو اى وارث محمّد فرستاده خدا سلام بر تو اى وارث امیر مؤمنان على ولّى خدا،و جانشین فرستاده پروردگار جهانیان‏ سلام بر تو اى وارث فاطمه زهرا،سلام بر تو اى وارث حسن و حسین‏

سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنِ الْعَابِدِینَ السَّلامُ

عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ عِلْمِ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ جَعْفَرِ بْنِ

مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ الْبَارِّ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ

الشَّهِیدُ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْوَصِیُّ الْبَارُّ التَّقِیُّ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ

أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ [مُخْلِصا] حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا

أَبَا الْحَسَنِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.

دو سرور جوانان اهل بهشت،سلام بر تو اى وارث على بن الحسین زیور پرستندگان سلام بر تو اى وارث محمّد بن على،شکافنده دانش پیشینیان و پسینیان،سلام بر تو اى وارث‏ جعفر بن محمّد،راستگوى نیکوکار،سلام بر تو اى وارث موسى بن جعفر،سلام بر تو اى راستگوى شهید،سلام بر تو اى جانشین نیکوکار پرهیزگار.گواهى مى‏دهم که تو نماز را بپا داشتى،و زکات دادى،و امر به معروف و نهى از منکر نمودى،و خدا را(خالصانه)عبادت‏ کردى،تا مرگ تو را دررسید،سلام بر تو باد اى ابا الحسن و رحمت و برکات خدا.

بعد خود را به ضریح مى‏ چسبانى‏ و مى‏ گویى:

اللَّهُمَّ إِلَیْکَ صَمَدْتُ مِنْ أَرْضِی وَ قَطَعْتُ الْبِلادِ رَجَاءَ رَحْمَتِکَ فَلا تُخَیِّبْنِی وَ لا تَرُدَّنِی بِغَیْرِ قَضَاءِ

حَاجَتِی وَ ارْحَمْ تَقَلُّبِی عَلَى قَبْرِ ابْنِ أَخِی رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا

مَوْلایَ أَتَیْتُکَ زَائِرا وَافِدا عَائِذا مِمَّا جَنَیْتُ عَلَى نَفْسِی وَ احْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِی فَکُنْ لِی

شَافِعا إِلَى اللَّهِ یَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی فَلَکَ عِنْدَ اللَّهِ مَقَامٌ مَحْمُودٌ وَ أَنْتَ عِنْدَهُ وَجِیهٌ.

خدایا از وطنم آهنگ تو کردم،و به امید رحمتت شهرها را پشت سر گذاشتم،پس‏ ناامیدم مکن،و بدون برآوردن حاجتم،بازم مگردان،و رفت‏وآمدم را بر قبر برادر فرزند فرستاده‏ات،(درود تو بر او و خاندانش)رحم کن،پدر و مادرم فدایت اى مولایم،به سوى تو براى زیارت آمدم،بر تو واردم،از آنچه خود جنایت‏ کرده‏ام،و بر پشتم بار کرده‏ام به تو پناه آوردم،به درگاه خدا شفیع من باش در روز تهیدستى و ندارى،براى تو نزد خدا مقامى بس‏ ستوده است،و تو نزد او بس آبرومندى.

پس دست راست را بلند مى‏ کنى و دست چپ را بر قبر مى‏ گشایى و مى‏ گویى‏:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِحُبِّهِمْ وَ بِوِلایَتِهِمْ أَتَوَلَّى آخِرَهُمْ بِمَا تَوَلَّیْتُ بِهِ أَوَّلَهُمْ وَ أَبْرَأُ مِنْ کُلِّ

وَلِیجَهٍ دُونَهُمْ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَکَ وَ اتَّهَمُوا نَبِیَّکَ وَ جَحَدُوا بِآیَاتِکَ وَ سَخِرُوا بِإِمَامِکَ وَ

حَمَلُوا النَّاسَ عَلَى أَکْتَافِ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِاللَّعْنَهِ عَلَیْهِمْ وَ الْبَرَاءَهِ مِنْهُمْ فِی

الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ یَا رَحْمَانُ.

خدایا به سوى تو تقرب مى‏جویم با دوستى و ولایت ایشان،آخرین آنها را دوست دارم،آنگونه که دوست داشتم اولین آنها را،و بیزارى مى‏جویم از هر یارى غیر ایشان.خدایا لعنت کن کسانى را که نعمتت را دگرگون کردند،و پیامبرت را متهمّ نمودند،و آیاتت را منکر شدند،و امام برگزیده‏ات را ریشخند زدند،و مردم را علیه خاندان محمّد مسلط کردند،خدایا من با لعنت بر آنان و بیزارى از ایشان در دنیا و آخرت به تو تقرّب مى‏جویم اى مهربان.

آنگاه بازمى‏ گردى،و به نزد پاى‏ آن حضرت مى‏ روى و مى‏ گویى:

صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا الْحَسَنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رُوحِکَ وَ بَدَنِکَ صَبَرْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ

قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ بِالْأَیْدِی وَ الْأَلْسُنِ.

درود خدا بر تو اى ابا الحسن،درود خدا بر روح و پیکرت‏ شکیبایى نمودى،تویى راستگوى تصدیق شده،خدا بکشد کسانى را که تو را با دستها و زیانهایشان کشتند.

سپس زارى کن و در لعنت بر قاتل امیر مؤمنان علیه السّلام و قاتلان حسن و حسین علیهم السّلام و قاتلان همه اهل بیت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله‏ بیفزاى،آنگاه از پشت قبر برو،و بالاى سر آن حضرت دو رکعت نماز بجا آر،در رکعت اول سوره یس،و در رکعت‏ دوم سوره الرّحمن را بخوان و در دعا و زارى بکوش و براى خود و پدر و مادرت و همه برادران اهل ایمان خویش،بسیار دعا کن و آنچه خواهى نزد سر آن حضرت توقف کن،و توجه داشته باش که باید نمازهاى خود را نزد قبر بجا آورى. مولّف گوید:این زیارت،بهترین زیارات آن حضرت است.در کتاب«فقیه»و«عیون»و کتب علاّمه مجلسى و غیر ایشان و سخروا بامامک که در آخر زیارت است با دو میم است،یعنى خدایا لعنت کن،کسانى را که استهزا نمودند به امامى که براى ایشان قرار دادى،ولى در کتاب مصباح الزائر؛سخروا بایّامک است،که این نیز صحیح است،بلکه‏ شاید از جهتى اولى باشد،چه آن‏که مراد از ایّام ائمه علیهم السّلا هستند،همان‏طور که در روایت صقر بن ابى دلف در فصل پنجم از باب اول گذشت این را هم بدان،که لعنت کردن بر قاتلان ائمه علیهم السّلام به هر زبانى انجام گیرد خوب است‏ و اگر زائرین این عبارت را که از بعضى دعاها گرفته شده بخواند،شاید مناسب‏ تر باشد:

اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَهَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَتَلَهَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَ قَتَلَهَ أَهْلِ بَیْتِ

نَبِیِّکَ اللَّهُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَتَلَتَهُمْ وَ زِدْهُمْ عَذَابا فَوْقَ الْعَذَابِ وَ هَوَانا فَوْقَ هَوَانٍ وَ ذُلا

فَوْقَ ذُلٍّ وَ خِزْیا فَوْقَ خِزْیٍ اللَّهُمَّ دُعَّهُمْ إِلَى النَّارِ دَعّا وَ أَرْکِسْهُمْ فِی أَلِیمِ عَذَابِکَ رَکْسا وَ

احْشُرْهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرا.

خدایا قاتلان امیر مؤمنان،و قاتلان حسن و حسین(درود بر ایشان)و قاتلان اهل بیت‏ پیامبرت را لعنت کن.خدایا دشمنان و قاتلان خاندان محمّد را لعنت کن،و بر آنان بیفزا عذابى بر عذاب،و خوارى‏ بر خوارى،و زبونى بر زبونى،و رسوایى بر رسوایى.خدایا آنان را به سوى آتش پرتاب کن،پرتابى سخت و در عذاب دردناکت نگونسارشان گردان نگونسارى شدید،و ایشان و پیروانشان را گروه‏گروه به سوى دوزخ محشور کن.

************************

 

کلمات قصار

 
اِنَّ الصَّمتَ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الحِکْمَهِ، اِنَّ الصَّمْتَ یُکْسِبُ المَحَبَّهَ، اِنَّهُ دَلیلٌ عَلی کُلِّ خَیْرٍ؛

همانا خاموشی و کنترل زبان دری از درهای حکمت است و موجب دوستی می شود و به نیکی ها راه می برد.

صِدیقُ کُلِّ امْرء عَقْلُهُ و عَدُوُّهُ جَهْلُهُ؛

دوست هر انسانی، عقل او، و دشمن هر انسانی نادانی اوست.

اَلتَوَدّدُ اِلَی النّاسِ نِصْفُ العَقْلِ؛

دوستی با مردم، نیمی از عقل محسوب می شود.

اِنَّ اللّهَ تَعالی یَبْغُضُ الْقِیلَ وَ الْقالَ وَ اِضاعَهَ الْمالِ وَ کَثْرَهَ السُؤالِ؛

همانا خداوند قیل وقال (کشمکش لفظی بی مورد)، و تباه ساختن ثروت و تقاضا کردن بسیار را دشمن می دارد.

لا تَدَعُوا العَمَلَ الصّالِحَ وَ الْاِجْتَهادَ فی العِبادَهِ اِتِّکالاً عَلی حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله وسلم ؛

کار نیک و کوشش در عبادت را به بهانه دوستی و بر حبّ آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم رها نسازید.

مَنْ رَضِیَ عَنِ اللّهِ تَعالی بالْقَلِیلِ مِنَ الرِّزْقِ رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ بالْقَلِیلِ مِنَ الْعَمَلِ؛

کسی که به روزی اندک از خداوند خشنود باشد، خداوند از او به عمل کم، راضی خواهد شد.

اَلْاِسْتِرسالُ بِالْاُنْسِ یُذْهِبُ المَهابَهَ؛

انس گرفتن حساب نشده (و بدون کنترل) با مردم شخصیت انسان را از بین می برد.

یَأتِی عَلَی الناسِ زَمانَ تَکُونُ العافِیَهُ فِیهِ عَشْرَهَ اَجْزاءٍ، تِسْعَهٌ مِنْها فِی اِعْتِزالِ النّاسِ، وَ واحِدٌ فِی الصَّمْتِ؛

زمانی بر مردم می آید، که عافیت و آرامش، در آن زمان در ده بخش است؛ نُه بخش آن در دوری از مردم و گوشه گیری و یک بخش آن در سکوت است.

 

 

 
رَحِمَ الله مَن یَقرأ فاتِحهَ مَعَ صَلوات